'Het is moeilijk om zoveel over jezelf los te laten'
Negen jaar geleden is Chrerida, alleenstaande moeder van drie kinderen, bij de rechtbank in Amsterdam om haar handtekening te zetten onder de uithuisplaatsing van haar oudste zoon van
I6 jaar. Ze is niet alleen: een tante is mee. Met haar steun lukt het om de benodigde papieren te ondertekenen. Een hele stap.
Cherida en haar gezin zijn dan al langer in beeld bij Jeugdbescher- ming. Het gaat thuis niet lekker. De relatie met haar partner is gewelddadig, Cherida ontwikkelt een koopverslaving. ‘Ik hou van kleren kopen’, zegt ze lachend. ‘Maar het was gewoon omdat ik niet gelukkig was. Ik voelde me niet gezien en gehoord. Achteraf schaam ik me dood.’ De schulden stapelen zich op, het loopt zo uit de hand dat Cherida en haar kinderen uit huis gezet worden. Met hulp van het Leger des Heils vindt het gezin een plek om te wonen, maar ondertussen spreekt Jeugdbescherming over uithuisplaatsing van haar zoon. ‘En dat kon ik niet, ik wilde het niet. Het gezag uit handen geven: ik vond het verschrikkelijk. Als ik eraan terugdenk: mijn zoon heeft me beschermd, is tussen mij en mijn ex gesprongen. En dan zou ik hem wegsturen?’
Kleine stapjes
Jeugdbescherming stelt voor om Eigen Plan in te schakelen. Coach Maureen neemt contact op: ‘De eerste keer dat ik Cherida zag, dacht ik: die vrouw heeft het zwaar. Ze was down, maar ik zag direct ook haar kracht. Heel voorzichtig vertelde ze me haar verhaal en werd ze steeds opener. We bespraken wie we van haar netwerk konden benaderen om haar bij te staan. Behalve Jeugdbescherming kon Cherida rekenen op haar moeder, zus, broer en een tante. De Eigen Plan bijeenkomst hebben we samen goed voorbereid. We hebben geoefend wat ze wilde vertellen, in kleine stapjes.’
Cherida: ‘Ik vond het heel spannend, heel intens. Het is moeilijk om zoveel over jezelf los te laten. Mijn familie was wel een beetje op de hoogte, maar kende zeker niet het hele verhaal. Ik schaamde me, vooral tegenover mijn moeder. In mijn cultuur is het taboe om je vuile was buiten te hangen, dat doe je niet. Maar ik wist wel dat het anders moest.’ Maureen vult aan: ‘Ik vond het zo knap hoe je echt alles hebt verteld, ook hoe je je voelde. Je bent altijd eerlijk geweest, het was tranen met tuiten, maar je netwerk heeft je zo goed opgevangen.’
Ik weet hoe ik het wil,
ik kreeg het alleen niet voor elkaar.
Oplossingen
Cherida komt onder financieel bewind, haar tante stimuleert haar om toch de uithuisplaatsing te ondertekenen. Het is haar zus die haar zoon wegbrengt naar een gezinshuis in Spanje. ‘Dat heeft hem goed gedaan, hij is veel rustiger geworden’, zegt Cherida. ‘En de sfeer in huis was een stuk kalmer. Toch was het geen gemakkelijke tijd. Uiteindelijk moet je het toch alleen doen. Mijn familie had natuurlijk ook hun eigen dingen. We hadden wel afspraken en telefonisch contact. Maar niemand controleert of je je ook aan die afspraken houdt. Aan de andere kant had ik steeds het gevoel dat er op me werd gelet, het verstikte me soms bijna. Echt een rotgevoel. Ik ben een volwassen vrouw en ik weet hoe ik het wil, ik kreeg het alleen niet voor elkaar. Ik had het fijn gevonden als er toen ook begeleiding voor mij persoonlijk was. Dat heb ik wel gemist.’
Tweede Eigen Plan
Na een jaar neemt Cherida weer contact op met Maureen en vraagt om een volgend Eigen Plan. Het gaat niet goed thuis. Jeugdbescherming overweegt een uithuisplaatsing van haar jongste zoon. Opnieuw is haar familie bij elkaar gekomen en is er een plan gemaakt met nieuwe afspraken. Steun voor moeder en zoon en begeleiding thuis door het Leger des Heils. Voor de jongen komt er hulp vanuit de GGZ. Jeugdbescherming is akkoord en de uithuisplaatsing is voorkomen.
Ik geef niet op, ik hou van het leven.
Dat wil ik ook aan mijn kinderen laten zien.
Verwachtingen
Zijn de verwachtingen van Cherida rondom Eigen Plan uitgekomen? ‘Ja, met vallen en opstaan, dat wel. Ik voelde ergens wel dat het goed zou komen. En het is ook goed gekomen. Mijn familie was er voor me.’
‘En ik kon Maureen bellen als ik er niet uitkwam. Dat vond ik echt tof.’ ‘Dank je wel’, antwoordt Maureen. ‘Als Eigen Plan coach blijf je op gepaste afstand. Je wordt geen eigenaar van het plan van het gezin. Op een gegeven moment rond je af. Dat geef je ook aan: het is klaar. Maar mocht er iets zijn, bellen mag altijd. Al is het alleen om stoom af te blazen. Ik vind het fijn om te doen. Ik zag ook dat het Cherida echt goed heeft gedaan. In de loop van de tijd zag ik haar weer opbloeien. Het mooiste was toen ik haar tegenkwam bij een dancefeest in de Escape. Zo geweldig om te zien waar Cherida eerst was, nu zag ik haar feesten en plezier maken. Dat maakt mij blij.’ Cherida: ‘Het is fijn dat je bij Eigen Plan één coach hebt. Door Maureen heb ik geleerd om hulp te vragen en een stappenplan te
maken. Iedereen maakt fouten, iedereen maakt moeilijke dingen mee. Maar er zijn altijd oplossingen. Het heeft mij rust gegeven. Achteraf gezien was het een geweldige tijd. Dat meen ik oprecht. Ik zou het niet over willen doen, maar ik ben er dankbaar voor waar ik nu ben. Je moet het zelf willen en ook echt zelf doen, maar het is zo fijn als je weet dat je altijd op je familie kunt rekenen.’
Rugzakje
Cherida heeft nog altijd steun van haar netwerk. Helaas werd ze onlangs getroffen door een herseninfarct. Toch gaat het goed met haar. ‘Na het infarct trok ik me terug, ik stotterde en kon niet meer op woorden komen. Ik ben nog steeds aan het revalideren. Maar ik geef niet op, ik hou van het leven. Dat wil ik ook aan mijn kinderen laten zien. Gelukkig gaat het goed met ze. Over vroeger praten we zeker nog, maar het is en blijft mijn rugzakje. Dat is nu gelukkig te tillen: ik voel me gehoord en ben stabiel. Nu wil ik iets betekenen voor anderen.’ ■
